El límite humano de lo tolerable. ¿Sientes que tu vida avansa más rápido de lo que deseastes? Que no tienes tiempo para mirar el cielo, y darte cuenta de que la luna te sonrrie, que los pajaros cantan canciones más alegres de las que cantaban hace un par de días. Que el viento te abriga. Que las estrellas te liberan. Que las hojas del piso ruegan que no las destroces. No hay tiempo. Nisiquiera para observar que cada día tu alma se hace más y más pesada. Que el frío cada vez llega más profundo. Que por dentro, el espacio se hace angosto. Y ya no caben las cosas que cabian antes. Ya no hay espacio para la tolerancia. Para la tranquilidad. No hay espacio nisiquiera para ti. Y te abandonas. Como siempre. A ver si la soledad y tus manos gélidas te hacen necesitar. Y ojalá tardes mucho tiempo. La fragilidad se agudiza con los días. Días buscando consuelo en fotografias, recuerdos. Pero no lo hay. Por que lo abandonaste tus fortelezas. Te rehusaste a intentar. Porque las decepciones te acomplejan. Porque hace ya más tiempo del que recuerdas las estrellas no brillan. Y subes, y las buscas, pero no están. No tienes libertad. Eres pricionero de tu cuerpo. De tus deseos. Sueños. Lo que alguna vez creiste felicidad.
Coleccionando espacio
domingo, julio 26, 2009
Dictaminado por Deliverance en 6:30:00 2 Lamentos
- Para Fanis
domingo, julio 12, 2009
Si, no quiero que seas la primera en hacer el gesto. Porque sé que en la mayoría de las ocaciones lo eres. Así que ahora sabrás lo que és tener que responder un sermon. Con cariño.
¿Podrías ser complice de mi cariño? Si te dijera que kilometros y kilometros. Que caminos, carreteras y hasta fronteras se reducen a cerrar los ojos, ¿Lo podrías sentir? ¿Que pasa conmigo si de un día al otro desapareces de mi vida? ¿Y si eres una ilusión? Vivimos sin darnos cuestionarnos mucho las cosas. Y creo que eso te hace tan real. Tan física y tan presente en mi vida. Prefiero arriesgarme. Si tengo que destruirme denuevo por una persona como tú, lo haré. Porque personas como tú lo valen. Tiendo a tomar caminos dificiles. Soy tonto. Pero prefiero ser tonto. Porque esta estupidez me ha hecho conocer a las personas que más he adorado en mi existencia. La misma estupidez que me llevó hacía tí.
Y la verdad es que no le cambiaría nada. Porque cuando llegue el momento de verte lo adoraré como nada en mi vida. Será inmortalizado en mi memoria.
Y estiraré cada segundo. Los haré siglos. A ver si así consuelo la necesidad que habré arrastrado todo ese tiempo. Todo ese tiempo. Toda esta distancia.
Si no fuese por ese detalle, seríamos perfectos. Pero no le digas a nadie.
La vida me ha enseñado que para recibir, hay que entregar. Hace poco me quitó a una madre. Pero a cambio recibí muchos angeles. Algunos que me cuidan de cerca. Y uno muy especial que me cuida desde lejos. Que bloquee por mucho tiempo. Por miedo. Miedo a que te volvieras el eje de mi existencia. Ese mismo miedo hoy refuerza nuestro lazo. Porque ya no tengo miedo. Comprendí que la vida es demasiado pesada para cargarla tu solo. Que te aplasta. Junto con tus sueños y sentimientos. Y no quiero. Gracias por ayudarme a cargarla. Porque de verdad eres uno de los pilares centrales en ese soporte. Y no sé porqué. A veces siento como si fuesemos dos mitades de uno mismo.
Sólo gracias. Gracias por soportar tanto tiempo mi indiferencia. Gracias por aburrirte, y recordarme que era mutuo.
La vida me ha enseñado que para recibir, hay que entregar. Hace poco me quitó a una madre. Pero a cambio recibí muchos angeles. Algunos que me cuidan de cerca. Y uno muy especial que me cuida desde lejos. Que bloquee por mucho tiempo. Por miedo. Miedo a que te volvieras el eje de mi existencia. Ese mismo miedo hoy refuerza nuestro lazo. Porque ya no tengo miedo. Comprendí que la vida es demasiado pesada para cargarla tu solo. Que te aplasta. Junto con tus sueños y sentimientos. Y no quiero. Gracias por ayudarme a cargarla. Porque de verdad eres uno de los pilares centrales en ese soporte. Y no sé porqué. A veces siento como si fuesemos dos mitades de uno mismo.
Sólo gracias. Gracias por soportar tanto tiempo mi indiferencia. Gracias por aburrirte, y recordarme que era mutuo.
Esto es completamente distintovivíamos en otro mundoen el que nunca éramos invisiblesEstamos de acuerdo en eso
estamos de acuerdo en casi todo
la próxima vez lo haremos mejor
esto es un buen comienzo
Sigur Rós - Àgaetis Byrjun
Dictaminado por Deliverance en 3:17:00 0 Lamentos
Reviviendo recuerdos
sábado, julio 11, 2009
De a poco te comes mis alas, y me dejas caer más y más rápido en mi delicada y dulce realidad. Me haces dudar, me haces cuestionar.
Me haces olvidar de que al final, realmente, estamos solos. Contigo, eso parece una tontería.
Dictaminado por Deliverance en 17:17:00 0 Lamentos
Si
viernes, julio 10, 2009
Si algún día te enfocaras en ver lo maravilloso de un desastre.
Si te fijaras en lo espantoso de la belleza
Si observaras la oscuridad del día
Si sintieras el frío del verano
Y el calor de tu hielo
Si caminaras con las manos
Si abrazaras con los pies
Si miraras con los ojos cerrados
Si sintieras la soledad de la compañía
Y te acompañaras de soledad.
Si observaras la oscuridad del día
Si sintieras el frío del verano
Y el calor de tu hielo
Si caminaras con las manos
Si abrazaras con los pies
Si miraras con los ojos cerrados
Si sintieras la soledad de la compañía
Y te acompañaras de soledad.
Si soñaras despierto
Si durmiendo reaccionaras
Si hablaras con la boca cerrada
Y hablando callaras.
Si tocaras el alma
Si tocaras el alma
Y sintieras el cuerpo
Si lloraras de alegría
Si rieras de pena.
Si muerto vivieras
Y vivo murieras.
Si lloraras de alegría
Si rieras de pena.
Si muerto vivieras
Y vivo murieras.
Si el silencio escucharas.
Si en vida recordaras
Y en muerte olvidaras.
Si en vida recordaras
Y en muerte olvidaras.
Dictaminado por Deliverance en 3:18:00 1 Lamentos
Suscribirse a:
Entradas (Atom)